Verscholen in het woud, ergens op de grens van Rode en Ukkel wanen we ons 5000 jaar terug in de tijd. Het gesuis van de weg is ondertussen gezoem geworden.
De stenen van dit Belgische Stonehenge komen uit Wéris. Het is in dat dorp en met hetzelfde soort gesteente dat 2500 VC enkele dolmen en een kalender (de witte menhir) werden opgetrokken. Ze zijn zeker een ommetje waard.
Dit monument is geen préhistorisch overblijfsel, maar werd gebouwd in 1920. Het is een oorlogsmemorial om de gevallen boswachters uit Wereldoorlog I te eren. Elf menhirs omcirkelen een portiek. Elf menhirs, voor elf gesneuvelde boswachters.
Het werd ontworpen door ene Richard Viandier, een schilder uit de school van Tervuren, bekend om hun schilderijen van het Zoniënwoud. Bij de inhuldiging van het monument werd er een boekje uitgegeven: le mémorial des druïdes. In 1920 dachten de mensen immers nog dat deze stenen door de Kelten werden gemaakt en gebruikt om hun doden in te begraven.
Tegenwoordig is het een plek die bekend staat bij nogal wat neo-druïden. Nu vinden er enkel riten plaats in Wéris en zijn er geen plannen om dit te doen in Ukkel. Maar het is wel een bijzondere plek. Een plek waar de tijd blijft stilstaan. En die uitnodigt om tijd te nemen. Zelf heb ik een half uur gewacht om op de sluiterknop van mijn camera te duwen: het juiste licht op de juiste steen.
