Verscholen in een hoekje van de gemeente Oudergem, niet ver van de E411, doemt aan de rand van het Zoniënwoud een imposant neoclassicistisch kasteel op. Het werd gebouwd in 1910, toen nog in het midden van het woud. De opdrachtgeefster: hertogin Marie Ludmilla de Croy.
Als telg van de machtige Arenbergfamilie trouwt Marie Ludmilla in 1888 met hertog Carl II de Croy. De vriendschapsband tussen beide adellijke geslachten dateert niet van gisteren. In de 15de en 16de eeuw speelden ze al een belangrijke rol in de stabilisering en de eenmaking van de Bourgondische en Habsburgse Nederlanden. Geen baronnetjes van om de hoek dus.
In 1906 legt de hertog het loodje en weduwe Marie Ludmilla wordt smoorverliefd op haar koetsier. Samen trekken ze naar een vergeten gat in Frankrijk. Ze trouwen er in het allergrootste geheim. In sprookjes leeft iedereen dan nog lang en gelukkig.
Maar de relaties tussen de hogere adel is harde realpolitiek. Al gauw komen de families Arenberg en de Croy het verliefde koppel op het spoor en spreken hun connecties aan. Paus Pius X himself laat de unie tussen Marie Ludmilla en haar koetsier ongeldig verklaren. Hij verdwijnt uit beeld. Zij keert gebroken en gedesillusioneerd terug naar Brussel.
Daar geeft de hertogin de opdracht om in het midden van het Zoniënwoud een kasteel te bouwen. Chateau "La Solitude". Op 42 jaar trekt ze zich terug uit het openbare leven. Ze verbreekt voorgoed de banden met de mensheid en zoekt de vriendschap van de dieren op. In 1953 sterft de hertogin. Ze is dan 83 jaar.
Na haar dood kocht de overheid het domein op en bracht er een school onder voor kinderen van foorkramers, gevolgd door een informatiecentrum voor aids. In 1995 kraakte de daklozenvereniging «Compagnons du partage» het kasteel anderhalf jaar. De daklozen eisten en verkregen een wettelijk bestaansminimum.
Vandaag is het kasteel eigendom van Redfox, een evenementenbureau dat exclusieve feestjes organiseert voor bedrijven. Het ligt aan de rand van een verkavelingswijk en het Zoniënwoud. Mooie wandelpaden strekken zich ver uit, richting Bosvoorde en Ukkel. De oprit van de E411 ligt op nog geen 500 meter vogelvlucht, maar gek genoeg hoor je geen gesuis.
